การสร้างวินัยเชิงบวกกับการให้รางวัลและการลงโทษ

2 สิ่งที่ต้องเลิกทำหากต้องการสร้างวินัยเชิงบวกให้ลูกคือ การให้รางวัลสำหรับพฤติกรรมที่ดีและการลงโทษสำหรับพฤติกรรมที่ไม่ดี

รางวัลไม่ได้ผลในระยะยาว โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเป้าหมายของพ่อแม่คือการส่งเสริมความสามารถที่เพิ่มขึ้นของลูกในการฝึกฝนวินัยในตนเองและควบคุมตัวเอง 

หากพ่อแม่เสนอรางวัลสำหรับ "พฤติกรรมที่ดี" เช่น สติกเกอร์ ลูกอม และสิ่งจูงใจอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้อง ลูกจะเรียนรู้ที่จะปฏิบัติตามเฉพาะเมื่อมีรางวัลสำหรับเขา แล้วถ้าวัยนี้รางวัลคือขนม คุณจะให้อะไรลูกเมื่อเขาอายุ 10, 15, หรือ 18 ปี? 

สิ่งที่พ่อแม่สร้างเมื่อให้รางวัลคือความเชื่อภายนอกในการควบคุม นั่นคือคุณเป็นผู้ให้รางวัล เป็นตัวตัดสินพฤติกรรมของลูก และทำให้คุณกีดกันโอกาสที่จะพัฒนาความเชื่อภายในที่เขาจะต้องมีเพื่อที่จะกลายเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ


เมื่อพ่อแม่ลงโทษลูก (โดยเฉพาะการลงโทษทางร่างกาย) ลูกเรียนรู้ว่าบุคคลที่มีอำนาจสามารถบังคับให้บุคคลอื่นยอมจำนนได้ เขาเรียนรู้บทเรียนนี้และสามารถนำไปใช้กับเด็กคนอื่นๆผ่านการกลั่นแกล้งได้ 

เช่นเดียวกับรางวัล การลงโทษจะต้องเพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป สิ่งที่ใช้ได้ผลเป็นการลงโทษเมื่อลูกอายุ 5 ขวบจะไม่ได้ผลในวัยรุ่นอีกต่อไป​

 
ในฐานะพ่อแม่ มันเป็นเรื่องท้าทายที่จะสงบสติอารมณ์และแยกตัวออกในขณะที่ลงโทษลูก คุณโกรธ และลูกได้ยินเสียงของคุณและรู้สึกถึงความโกรธของคุณ 

แต่ลูกจะไม่สามารถเรียนรู้บทเรียนที่พ่อแม่กำลังสอนได้ เมื่อเวลาผ่านไปการลงโทษอาจส่งผลเสียต่อความสัมพันธ์ของคุณกับลูกได้ 

การให้รางวัลและการลงโทษเป็นวิธีแก้ปัญหาระยะสั้น หากเป้าหมายของพ่อแม่คือการทำให้พฤติกรรมหยุดลง 
การติดสินบนหรือขู่ลูกของคุณให้ปฏิบัติตาม เป้าหมายนั้นอาจจะได้ผลในขณะนั้น แต่สิ่งที่คุณได้เตรียมไว้จริงๆ ก็คือวงจรอุบาทว์ที่จะเติบโตเมื่อเวลาผ่านไป 


โปรดทราบว่าเป้าหมายของพ่อแม่คือการชี้แนะแนวทางในการสร้างตนเองของลูก จำลองพฤติกรรมที่เหมาะสม แสดงให้ทราบถึงวิธีการทำงาน ใจเย็นและให้ความเคารพหากเขาต้องการเปลี่ยนเส้นทาง และให้เขารับผิดชอบ

#การสร้างวินัยเชิงบวก
#การให้รางวัลและการลงโทษ
#วิธีสอนลูกให้มีความรับผิดชอบ
​

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Sensitive Periods ช่วงรับรู้ไวของเด็ก ที่ผู้ใหญ่ควรส่งเสริม

รูปภาพ
Sensitive Period หรือช่วงรับรู้ไว คือช่วงวัยที่สำคัญในการดึงพรสวรรค์ของเด็กออกมาและเป็นรากฐานที่จะอยู่ไปตลอดชีวิต​        ภาพถ่ายโดย Alexey Makhinko จาก Pexels ในการเจริญเติบโตของเด็กจะมีช่วงวัยที่เหมาะสมแห่งการพัฒนาความสามารถต่างๆ เช่น การออกกำลัง ภาษา และการนับจำนวน เด็กจะมีความสนใจในเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างรุนแรงและจดจ่อทำเรื่องนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใน การสอนแบบมอนเตสซอรี่ เราเรียกช่วงนี้ว่า“ช่วงรับรู้ไว" ขึ้นชื่อว่า “ช่วง" อะไรก็ตาม ย่อมมีจุดเริ่มและจุดจบ ช่วงรับรู้ไวคือช่วงระยะ 6 ขวบแรก โดยเฉพาะช่วง 3 ขวบแรกจะเป็นช่วงรับรู้ไวต่อพัฒนาการที่จะสร้างรากฐานของนิสัยและชีวิตในอนาคตมากที่สุด เมื่อหมดช่วงรับรู้ไวแล้วเด็กจะไม่ค่อยถูกกระตุ้นอย่างรุนแรงให้อยากทำอะไรเอง ต่อให้ทำเรื่องที่เคยทำเขาก็ไม่ดีใจกับมันอีกแล้ว ช่วงรับรู้ไวถูกค้นพบโดยนักชีววิทยาชื่อ เดอ ฟรีส์ (Hugo de Vries)​ ใน การสอนแบบมอนเตสซอรี่ เราเชื่อว่าเด็กทุกคนจะมีช่วงเวลาที่เหมาะสมแก่การพัฒนาความสามารถ ซึ่งถูกเตรียมไว้ตั้งแต่เกิดและมีแค่ตัวเด็กเท่านั้นที่เข้าใจ แล้วเด็กจะพัฒนาความสามารถที่มีอยู่แล้วภายในช่วงรับรู้ไ
อ่านเพิ่มเติม

การสอนแบบมอนเตสซอรี่

รูปภาพ
การสอนแบบมอนเตสซอรี่       ภาพถ่ายโดย RODNAE Productions จาก Pexels   ทฤษฎีมอนเตสซอรี่ เกิดขึ้นจากแนวความคิดของ มาเรีย มอนเตสซอรี่ (Maria Montessori)แพทย์หญิงชาวอิตาลี และต่อมา ทฤษฎีนี้ได้ถูกเผยแพร่ไปทั่วโลก พื้นฐานของการเรียน การสอนแบบมอนเตสซอรี่ คือ "เด็กทุกคนเกิดมาพร้อมความสามารถที่จะเติบโตและพัฒนาได้ด้วยตัวเอง ผู้ใหญ่ (พ่อแม่หรือครู) มีหน้าที่ให้ความร่วมมือ ให้อิสระ และสนับสนุนกิจกรรมต่างๆที่ช่วยให้เด็กพัฒนาตนเองได้" การสอนแบบมอนเตสซอรี่ อาจจะฟังเข้าใจยากอยู่สักหน่อย Daddy จะขอยกตัวอย่าง เรื่องที่แสดงให้เห็นถึงพื้นฐานของการเรียนการสอนแบบนี้               ภาพถ่ายโดย Naomi Shi จาก Pexels     ประสบการณ์จากการได้เห็น โรงเรียนแบบมอนเตสซอรี่ ที่ใช้ การสอนแบบมอนเตสซอรี่  ตอนนั้นมีเด็กคนหนึ่งเทน้ำในแก้วเล่นจนหก เมื่อเห็นดังนั้นสิ่งแรกที่คุณครูทำไม่ใช่เข้าไปต่อว่าเด็ก แต่เขาพูดกับเด็กว่า "ไปหยิบผ้าขี้ริ้วด้วยกันนะ" แล้วจึงพาเด็กเดินไปหยิบผ้าขี้ริ้ว ทั้งยังช่วยเช็ดพื้นและซักผ้าขี้ริ้วด้วยกัน คุณครูไม่ได้มองว่าเค้าเป็น เด็กซน คุณครูพูดกับผู้ปกครองว
อ่านเพิ่มเติม

ลูกติดเล่นไม่ยอมเลิก ทำอย่างไรดี?

รูปภาพ
เคล็ดลับให้ลูกกำหนดเวลาเลิกเอง                 ภาพถ่ายโดย cottonbro studio เวลาลูกจดจ่อกับของเล่น ติดเล่นไม่ยอมเลิก ไม่มีวี่แววว่าจะเก็บสักที การเล่นของเด็ก แบบนี้ถ้าอยู่ที่บ้านให้รอจนลูกเล่นจนเสร็จ อย่าให้เลิกเล่นในทันที เด็กมีความรู้สึกที่เรียกว่า “อยากทำจนเสร็จ” อยู่ในตัวเอง มีหลายครั้งเวลาถึงจุดที่ตัวเองพอใจว่าทำเสร็จแล้ว เขาจะเก็บของเอง แต่ถ้าเป็นกรณีที่รอไม่ได้หรืออยู่นอกบ้านแล้วติดเล่นไม่ยอมเลิก หนึ่งในวิธีให้ลูกเลิกเล่นที่ทำให้ลูกยอมกำหนดเวลาเลิกเอง ก็คือ คุณพ่อคุณแม่ต้องแสดงความเข้าอกเข้าใจลูกอย่างเต็มที่  ถ้าลูกบอกว่า “ไม่เอา! ไม่อยากกลับ!”         ภาพถ่ายโดย Tara Winstead จาก Pexels ให้รีบแสดงความเข้าใจความรู้สึกของลูกอย่างเต็มที่ เช่นบอกว่า “งั้นหรือจ๊ะ ไม่อยากกลับเนอะ ก็มันสนุกนี่นะ” หลังจากแสดงความเข้าอกเข้าใจแล้ว ให้ใช้วิธีเว้นจังหวะเล็กน้อย หลังจากนั้นให้บอกเหตุผลที่ต้องรีบกลับบ้านให้ชัดเจน เช่น “แต่ว่านะ แม่ต้องรีบกลับไปทำกับข้าวน่ะสิ” ลูกก็จะตั้งใจฟัง เพราะเป็นการสร้าง “ช่วงเวลาเกิดปมขัดแย้ง" ให้ลูกนั่นเอง ​               ภาพถ่
อ่านเพิ่มเติม